Jak rozwiązać problem z parowaniem i zamarzaniem okien?
Okna (tzn. szyby, futryny, elementy okucia) przy spadku temperatury do 0 stopi parują - jak na zdjęciu. Przy większej, ujemnej temperaturze zamarzają. Miałem wcześniej okna drewniane i nic takiego się nie działo. Co mam zrobić?
Co do samego zjawiska zaparowania szyb od strony zewnętrznej pomieszczenia, to jest to konsekwencja bardzo dobrych właściwości termoizolacyjnych pakietów szybowych. Dzieje się tak dlatego, że im lepsze właściwości ciepłochronne szyb, tym mniej ciepła "ulatuje" przez szyby (na drodze promieniowania, konwekcji, przewodnictwa). Mniej ulatującego ciepła oznacza, że temperatura szyby jest niższa niż w zwykłych pakietach szybowych, przez które bez problemów przenika ciepło na zewnątrz, powodując ogrzanie ich powierzchni. A skoro ta szyba jest zimna, nieogrzana przez tracone ciepło z pomieszczenia, to przy odpowiednio wysokiej wilgotności powietrza na zewnątrz, dochodzi łatwo do kondensacji pary wodnej na powierzchni szyb i tworzenia się warstewki pary powodującej czasową utratę przejrzystości szyby. To wynika z praw fizyki i dotyczy każdej odpowiednio wychłodzonej powierzchni będącej w otoczeniu powietrza o wysokim wysyceniu parą wodną. Im wyższa zawartość wilgoci w powietrzu (wyższa wilgotność względna uzależniona od temperatury) i im większa jest różnica temperatur pomiędzy powierzchnią danego ciała - w tym przypadku szyby - i temperaturą powietrza, tym łatwiej i intensywniej będzie się skraplała para wodna.
Ten sam mechanizm dotyczy odwrotnej sytuacji, czyli zaparowania na powierzchni szyb od strony pomieszczenia. Im gorszy współczynnik przenikalności cieplnej szyby, większa różnica temperatur wewnątrz i na zewnątrz pomieszczenia (określająca temperaturę szyby) i większa wilgotność powietrza w pomieszczeniu, tym szybciej i intensywniej dochodzi do punktu rosy na powierzchni szyb i ich zaparowania, czy powstania skroplin pary wodnej. W takiej sytuacji można sobie poradzić obniżając wilgotność powietrza w pomieszczeniu poprzez wietrzenie czy ustawianie okien w pozycji mikrowentylacji, lub zakładanie nawiewników. A na zewnątrz jesteśmy bezradni i podporządkowani prawom natury i panującym w danym czasie poszczególnym składnikom pogody.
Na szczęście zjawisko pojawia się rzadko, tylko w dni o wysokiej wilgotności i niskiej temperatury. Najczęściej jest to nad ranem, wiosną i jesienią, a sytuacja na poszczególnych oknach może być zupełnie inna. Wystarczy nieco wyższa temperatura w pomieszczeniu, aby część ciepła wydostała się przez szyby i ogrzała ją i już nie ma tego efektu. Albo na zewnątrz powieje lekki wiaterek (wystarczy mały ruch powietrza) i żadnej pary nie zobaczymy. Dlatego nie tylko u sąsiada możemy obserwować zupełnie inną sytuację, ale i w swoim domu czy mieszkaniu, w oknach sąsiadujących ze sobą będziemy obserwowali to zjawisko lub nie.
Opisana sytuacja to swoisty paradoks, że dążąc do znaczącego ograniczenia strat ciepła z mieszkania i wprowadzając do oferty coraz lepsze szyby (o coraz niższym współczynniku przenikalności ciepła) fundujemy sobie mały problem, jakim jest przejściowe, krótkotrwałe zaparowanie szyb. Ale takie są prawa fizyki, zmiana danego parametru pociąga za sobą zmiany innych właściwości i nie zawsze są to tylko pożądane cechy danego wyrobu. Możliwość zaparowania szyb od zewnątrz nie zależy od producenta pakietów szybowych, ale od jego właściwości termoizolacyjnych. Tak więc niezależnie od tego, kto produkuje stolarkę okienną i kto dostarcza do nich szyby, zawsze kiedy są to tzw. ciepłe szyby, czyli o współczynniku przenikalności cieplnej U=1.5 i niższej, narażeni jesteśmy na takie drobne problemy. Porównanie właściwości i zachowania się szyb różnych producentów można wykonać jedynie w identycznych warunkach (ta sama temperatura, wilgotność, taka sama ekspozycja na ruch powietrza, inne źródła ciepła itd.) a więc tylko w laboratorium. Inaczej obserwacje prowadzą nas do zupełnie fałszywych wniosków. Odpowiednie wyjaśnienie zjawiska można znaleźć na stronach internetowych producentów szyb.
Pozdrawiamy,
Oknoplast Sp. z o.o.
