Drewno na taras. Jakie drewno wybrać do wykończenia tarasu?

2016-10-13 23:52
Taras drewniany
Autor: Moco Na taras warto wybrać deski ryflowane. Drobne rowki sprawiają, że ich powierzchnia jest mniej śliska nawet w czasie deszczu

Drewniany taras jest modny ze względu na naturalny wygląd, a także prosty montaż. Drewno na tarasie to surowiec ekologiczny, trwały i efektowny. Nie trzeba ciężkiego sprzętu, prace nie wymagają dużego nakładu czasu ani finansów. Wystarczy tylko wybrać gatunek desek tarasowych i sposób montażu oraz skorzystać z kilku istotnych wskazówek.

Drewniane tarasy są modne ze względu na naturalny wygląd, a także prosty montaż. Nie trzeba ciężkiego sprzętu, prace nie wymagają dużego nakładu czasu ani finansów. Wystarczy tylko wybrać gatunek drewna i sposób montażu oraz skorzystać z kilku istotnych wskazówek.

Drewno na tarasie - materiał pełen zalet

Drewno na taras musi być bardzo trwałe, ponieważ zmagać się będzie na co dzień z deszczem, śniegiem, mrozem oraz często bardzo intensywnym nasłonecznieniem. Powinno mieć wilgotność około 25-30%. Najlepsze są gatunki egzotyczne, które charakteryzują się dużą twardością – są więc bardzo odporne na ścieranie. Polskie gatunki, które najlepiej się sprawdzą na tarasie, to modrzew i dąb – w tym przypadku drewno liściaste będzie trwalsze niż iglaste. Deski z drewna egzotycznego zazwyczaj nie wymagają dodatkowych zabezpieczeń - zawierają naturalne substancje, które chronią je przed szkodliwym działaniem grzybów i innych mikroorganizmów. Gatunki drewna rodzimego wymagają bardziej starannego przygotowania: muszą być zaimpregnowane ciśnieniowo oraz dodatkowo pokryte farbą albo olejem. Dopiero po takich zabiegach drewno będzie odporne na grzyby, pleśń czy atak owadów.

Drewniane deski tarasowe mogą mieć różne przekroje: 19x90, 21x120, 21x145 lub 45x145 mm. Dostępne są też graniaki o wymiarach 50x50, 60x60, 42x90, 45x90 i 90x90 mm. Na taras poleca się elementy ryflowane, czyli takie, które mają rowki wyżłobione wzdłuż deski. Ry-fle stanowią bardzo skuteczną ochronę antypoślizgową - to szczególnie ważne, gdy taras jest mokry. Deski mogą być ryflowane gęsto lub rzadko oraz głęboko bądź płytko.

Jaki gatunek drewna będzie odpowiedni

Afromosia. Drewno to pochodzi z Afryki Zachodniej. Ma dużą twardość oraz odporność na działanie wody, dlatego się go nie impregnuje (zresztą nie da się tego zrobić, bo jest praktycznie nienasiąkliwe). Charakteryzuje się żółto-brązową barwą z widocznymi brązowymi pasami.

Badi. To gatunek pochodzący również z Afryki Zachodniej: Wybrzeża Kości Słoniowej, Kamerunu, Ghany. Drewno jest twarde, ale stosunkowo łatwe w obróbce i odporne na czynniki atmosferyczne. Ma kolor od żółtego, przez pomarańczowy, aż do czerwonego. Z czasem niestety ciemnieje, dlatego warto je zabezpieczyć środkami zawierającymi filtry UV.
Bangkirai. Jest drewnem pochodzącym z Indonezji, Malezji i Filipin. Charakteryzuje się otworami szpilkowymi o średnicy 0,5-1,5 mm, które powstają na skutek żłobienia miąższu żywego drzewa przez owady. Ma jasnobrązowy lub brązowy kolor.

Cumaru. To drewno pochodzące z Ameryki Południowej, głównie z Brazylii. Jest bardzo twardym i trwałym gatunkiem tropikalnym o dużej stabilności wymiarów. Dobrze znosi działanie śniegu, słońca i deszczu. Ma kolor od żółtobrązowego do czerwonobrązowego z lekkimi brązowymi słojami.

Dąb. Jest gatunkiem popularnym w Europie. Jego cecha charakterystyczna to wysoka twardość, odporność i stabilność wymiarowa. Ma bogatą, różnorodną strukturę i jasnobrązową barwę.

Grapia. Jego ojczyzną jest Ameryka Południowa. Charakteryzuje się niską stabilnością oraz średnią trwałością. Możliwe są odkształcenia drewna w wyniku działania czynników atmosferycznych. Jest bardzo odporne na ścieranie, co wiąże się z jego dużą gęstością. Ma żółtobeżowy lub żółtobrązowy kolor.

Ipe. Pochodzi z Ameryki Południowej. Charakteryzuje się dużą gęstością i wytrzymałością na ściskanie (90 N/mm²), trwałością oraz wysoką odpornością na grzyby i działanie wody – zarówno słodkiej, jak i słonej. W porównaniu z sosną ma dwukrotnie większą gęstość oraz pięciokrotnie większą trwałość. Przybiera kolor od żółtego czy zielonego do czerwonego. Można też znaleźć drewno w kolorze czarnym.

Massaranduba. To gatunek drewna pochodzący z Ameryki Południowej. Ma wysoką twardość, trwałość i odporność na czynniki zewnętrzne. Nie wymaga konserwacji. Ma kolor różowego beżu, lekko purpurowy lub brązowy w  ciemnoczerwonym odcieniu, a także jednolitą strukturę bez widocznych słojów.

Modrzew syberyjski. Jak sama nazwa wskazuje, drewno to pochodzi z Syberii. Odznacza się wysoką wytrzymałością i nieprzeciętną odpornością na grzyby. Przybiera jedną z bardzo bogatej palety barw – od złocistomiodowej po brunatnoczerwoną. Starzeje się w sposób szlachetny i z czasem pokrywa srebrnoszarą warstwą patyny, która dodaje mu urok.

Sosna karelska. Pochodzi z pogranicza Rosji i Finlandii. Sosna ta rośnie w zimnym, ostrym klimacie, więc jej przyrosty roczne są bardzo wąskie, dzięki czemu drewno jest niezwykle twarde. Ma jasnobeżowy kolor i widoczne długie usłojenie.

Budowa tarasu
Autor: Andrzej Szandomirski Drewno, z którego wykonane są legary, powinno być zaimpregnowane ciśnieniowo, co uchroni konstrukcję tarasu przed zniszczeniem

Przygotowanie podłoża pod budowę tarasu ziemnego

Podłoże pod każdy taras ziemny musi być równe i utwardzone. Najpierw trzeba więc usunąć darń, a następnie ustabilizować podłoże, wysypując warstwę piasku i dobrze go zagęszczając, tak aby warstwa podsypki miała grubość 10 cm. Na tak przygotowanym podkładzie dodatkowo układa się 10-centymetrową warstwę tłucznia lub chudego betonu zbrojonego stalową siatką. Warstwa betonowa powinna być ułożona ze spadkiem co najwyżej 2%. Większy powoduje szybsze spływanie wody z powierzchni wylewki, a tym samym szybsze wysychanie desek drewnianych, co w konsekwencji może doprowadzić do ich zsychania się, a nawet wypaczenia poszczególnych elementów.

Montaż desek tarasowych

Montując deski tarasowe, należy uwzględnić pracę drewna. W czasie deszczu deski pęcznieją, a podczas dużego nasłonecznienia zmniejszają swoją objętość i kurczą się. Żeby więc zapewnić swobodę pracującemu drewnu, między nimi należy zostawić 5-10-milimetrowe odstępy.

Konstrukcja tarasu i sposób układania desek zależą od podkładu, jaki został zastosowany. Na tłuczniu ustawia się regulowane wsporniki (np. z polipropylenu), które sprawią, że płaszczyzna tarasu będzie na odpowiedniej wysokości oraz uzyska wymagany spadek. Są one dostępne w wysokości od 10 do 50 cm. Te biegnące wzdłuż ściany domu powinny być od niej oddalone o 4-5 cm. Wsporniki ustawia się 50 cm od siebie (odległość mierzona pomiędzy środkami sąsiednich wsporników). Następnie mocuje się do nich legary, czyli krawędziaki o przekroju przynajmniej 5x5 cm. Legary powinny być wykonane z drewna, którego ciężar właściwy jest zbliżony do ciężaru drewna układanego na tarasie. Legary mocuje się zawsze prostopadle do ściany domu, z którą będzie się stykał taras. Każdy powinien być przykręcony śrubami z dwóch stron do wspornika. Do tak zamocowanych legarów przytwierdza się deski tarasowe – na klej, śruby lub blaszki.

Jeżeli podłoże pod taras stanowi wylewka betonowa, zamiast wsporników można użyć specjalnych klinów z polipropylenu (klinów Knudsen) albo po prostu przykleić drewniane podkładki. Jeżeli zdecydujemy się na podkładki z drewna, muszą one być wykonane z gatunku oleistego. Rozstaw wsporników, klinów czy podkładek powinien być nie większy niż 50 cm. Jeżeli do wykonania konstrukcji tarasowej wybrane zostały kliny, w każdym miejscu powinny się znajdować po dwa: jeden na drugim naprzemiennie. Ząbki klinów zazębiają je ze sobą, tworząc stabilną podporę. Podobnie jak w przypadku wsporników do każdej pary klinów mocuje się legar – z dwóch stron na śruby.

Czy artykuł był przydatny?
Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań.
Nasi Partnerzy polecają